Nagenieten van Gedichtenbal

‘Heeft Tjitske Jansen nou dezelfde broek aan als ik?’

‘Ik heb een glas wijn omgegooid ter ere van jou.’

‘Nu zijn jullie gewoon weer je eigen leeftijd.’

‘Dit is Marleen.’

‘Had je een eigen kleedkamer?

‘Kijk jij eens of die broek aan de achterkant ook hetzelfde is.’

‘Ja, dat weet ik, Marleen werkt bij Humanitas!’

‘Vind je haar nou goed?’

‘Zei hij nou Tsjaad? Volgens mij spreek je dat anders uit.’

‘Dit is Gina. Gina kan heel goed mensen introduceren.’

‘Nee, dat was op de hotelkamer.’

‘Nee, niet echt, maar wel heel sympathiek.’

‘Tsjaad, dat is toch een land? In Afrika? Bestaat dat eigenlijk nog?’

‘Je hoort echt niks zonder koptelefoon, hè.’ (x 43)

Turing Victim Fundraising Event II

Het was een uitermate droevige avond, vrijdag in Van Pampus. Er waren tissues en stemmige Irakese muziek. En vele getroffen dichters en meelevende fans uiteraard. Voor mij was het allemaal extra tragisch. Naast dat Marleen niet kon komen (ze moest andere zielige mensen helpen op de chat van Humanitas), werd ik vergeten door de organisatie. Ze dachten namelijk dat ene Nickie Theunissen en ik een en dezelfde persoon waren. Voor de goede orde: Nickie Theunissen is niet mijn alter ego, en ik niet dat van haar. Mocht ik ooit behoefte hebben aan een pseudoniem, dan zal ik heus iets kiezen dat minder op mijn eigen naam lijkt. En als mijn achternaam dan eindelijk een keer correct gespeld wordt, zonder die eeuwige h ertussen, kan het zomaar gebeuren dat ik een andere voornaam toebedeeld krijg.
Gelukkig mocht ik mijn gedicht 'Matata' alsnog voorlezen toen de verwarring eenmaal opgehelderd was. Daarna volgde een komische en chaotische veiling van de voorgedragen gedichten onder leiding van Anne Broeksma. 125 euro voor Stichting Lezen en Schrijven! Mijn handgeschreven gedicht 'met rand van kant' (eigenlijk gewoon gehaakt, maar hoe poëtisch) werd als eerste geveild en gekocht door de jongste dichteres van de avond. Ze was pas 13, dus ze mocht niet eens meedoen aan de Turingwedstrijd, ook bijzonder tragisch. 
Ik voelde me natuurlijk wel heel erg getroost door het feit dat mensen mijn gedicht konden waarderen. Ik heb het zelfs twee keer verkocht, aangezien het bod van de man naast mij verloren ging in het rumoer. Ik stuur hem nog een handgeschreven exemplaar.