Omdat ik nooit groene
smoothies maak, en ook geen echte muesli eet met zemelen en biologische yoghurt
met allerhande noten. Ooit zwol mijn gezicht op een dag zomaar ineens op. We gooiden het op de nootjes die ik de dag ervoor op een
feestje had gegeten. Wat is het tegenovergestelde van opzwellen? Het ging in
ieder geval vanzelf weer weg. Sindsdien verkondig ik allergisch te zijn voor
hazelnoten, omdat ik die niet lekker vind.
Ik maak ook eigenlijk nooit
foto’s van mijn eten, en dat zou dan wel moeten. Eerst alle ingrediënten
uitstallen, ook de ingrediënten die eigenlijk niet uitgestald kunnen worden.
Een hoopje bloem bijvoorbeeld. En dan foto’s maken. Ik denk niet dat iemand zit te wachten op foto's van supermarktbrood met hagelslag.
Ik heb ook niet het goede
servies. Ik heb helemaal geen servies, mijn keukenkastjes bevatten toevallig
enige voorwerpen die van pas komen bij het eten en drinken. Ik kreeg voor mijn
verjaardag een snijplank van iemand die vond dat ik een nieuwe snijplank nodig
had. Nu gebruik ik ze maar om de beurt.
Ik heb ook geen moestuin. Ik
heb niet eens een tuin. En ook hier ontbreekt het dus weer aan foto’s, van de vergeten groenten die ik verbouw en de kippen
die ik van de slacht gered heb en het onkruid dat toevallig zo mooi bloeit. Bewerkt met Instagram, dat spreekt vanzelf.
Ik
heb een vensterbank, en sinds kort wat wortels in een waarschijnlijk veel te
klein potje. Wortelloof, vooralsnog. Wortelloof is volgens sommige mensen heel
gezond, je kunt er thee van zetten als je aften hebt. Je kunt er ongetwijfeld
ook thee van zetten als je geen aften hebt. Ik wantrouw mensen die overal maar
thee van zetten een beetje. ‘Paarden eten het, en moet je zien hoe sterk die
zijn!’ schreef iemand. Paarden eten wel meer. En ze stinken. Iemand anders
voegde enigszins dreigend aan zijn vraag toe: ‘Als niemand antwoordt, ga ik het
om vijf uur eten.’ Hij at het en vergeleek het enthousiast met peterselie.
Ik heb trouwens ook een basilicumplantje. Maar dat is het dan ook wel zo'n beetje.
