Oud papier

Zomaar op straat. In een doos.

Het regende, dus het moest allemaal nogal snel.

Heb ik ook een keer iets gevonden. Er zijn van die vrouwen, je weet wel, van die vrouwen die op rommelmarkten en in kringloopwinkels echt dingen vinden. Ik niet. Ik zal wel altijd toevallig komen als die vrouwen net geweest zijn. Of misschien heb ik zo veel ervaring met rotzooi dat ik de rest niet meer zie.

Hoezo? Gewoon in kleur.

Nee, niet in zwart-wit.

Nee, ook niet in sepia. Dat zeg je ook alleen maar omdat je dat een mooi woord vindt.

Ja, is het ook.

Je gaat je kind toch geen Sepia noemen? Sepia, eten!

Ja, het kán natuurlijk wel, maar –

Whatever.

Gewoon, zoals mijn eigen albums er ook uitzien.

Album, oké.

Het is wél een heel album. Het is alleen niet helemaal vol.

Nóg niet. Ik ben toch nog niet dood, of wel soms?

Donkere bladen, met van dat spinnenwebpapier ertussen. Of heet dat officieel niet zo? Ik noem het spinnenwebpapier.

Weet ik niet, het is in ik-perspectief.

De bijschriften.

Wist je dat ze het papier waar slingers van gemaakt worden honingraatpapier noemen?

Er staan ook verjaardagen in, vandaar. Maar het houdt op na een paar jaar. Geen idee waar de rest is.

Nee, eigenlijk niet. Eerste hapjes, eerste stapjes, wat naaktfoto’s die in een andere context voor kinderporno zouden doorgaan...

Ja, nou, het is toch zo?

En de Efteling. Ik ben aan het zoeken of ik mezelf ergens terugzie.

Dat zou toch kunnen?

Wij gingen heus ook wel eens naar de Efteling!

Goed, we zijn één keer in de Efteling geweest met de groep. Toen klommen Davy en Caitlin uit het karretje in die ene attractie.

Weet ik niet. Met die houterig bewegende poppen en dat irritante muziekje.

Ja, ik snap dat meerdere attracties aan die omschrijving voldoen.

In ieder geval had die ene pop naderhand een arm minder. En Roberto flippen natuurlijk. Of werkte Kevin er toen nog?

Misschien staan die ook nog wel ergens op. Alleen zitten die foto’s niet in m’n album. Ik zou ze erbij kunnen plakken.

Ik weet niet, ik heb dat toch altijd meer iets voor moeders gevonden.

Ik ga ook nog in mijn eigen album kijken of er mensen in staan die ik ken. Hierna.

Mensen die ik toen nog niet kende en nu wel, bedoel ik.

Wat is daar nou raar aan? Er staan veel vaker mensen op die ik niet ken dan mensen die ik wel ken, dus wat dat betreft...

Het is een soort Waar is Wally.

Van die zoekplaatjes?

Je gaat je kind toch geen Wally noemen?

Wally en Sepia, eten!

Als het een tweeling wordt!

Ik dis je niet!

Hoe bedoel je, waarschijnlijk waren ze aan het verhuizen?

Je gunt het me gewoon niet!

Ja, ervaring wel natuurlijk. Maar wij kregen een vuilniszak. Als we geluk hadden.